لالايی

.بخواب پری كوچك غمگين، بخواب

از چه هميشه دستت را زير چانه ات حلقه می كنی و مرا به تماشا می نشينی؟

هزار بار خواسته ام درهجوم گريه ی بی گاه، تو را با پشت دستم پاك كنم از روی گونه ام

.و بروم پی كارم

اما هربار در می يابم

تنها در حضور تو
.می شکند این بغض بی قرار

آن گاه برمی گردم و می بينم

.تو دستت را زير چانه ات حلقه كرده ای و چه صبورانه بی تابيم را به تماشا نشسته ای

،نترس

.می گذارم برای هميشه بمانی

،از آن لحظه كه از پی مردن آرزويی در من زاده شدی هم

.می دانستم كه تنها تو برايم می مانی

،نترس

.می گذارم برای هميشه بمانی

.با هم زندگی می كنيم

.و با هم می ميريم

،می گذارم برای هميشه بمانی

،از آن كه پاكيزه ترين چيزی هستی

.كه در اين تنهايی ژرف دارم

،حالا

.بخواب پری كوچك غمگين، بخواب